خداوند قرآن را درمان قرار داده است. به این معنا که اگر بخواهیم اسبابی برای درمان بیماری ها به ویژه بیماری های روانی چون افسردگی، اندوه، اضطراب، نفاق، خشم، دشمنی، کینه جویی، حسادت و مانند آن ها داشته باشیم، باید از قرآن برای درمان استفاده کنیم.
خداوند می فرماید: یَاأَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْکُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَشِفَاءٌ لِّمَا فِى الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ؛اى مردم، به یقین، براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى، و درمانى براى آنچه در سینه‌هاست، و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است.(یونس، آیه 57)
در این آیه مخاطب توده مردم است که شامل کافران و منافقان نیز می شود. به این معنا که قرآن شفای همه دردها و بیمارهایی است که در نفس انسانی است. از این روست که با تعبیر به صدور به بیماری های روانی توجه می دهد. البته قرآن هر چند درمان گر همه بیماری های همه مردمان است؛ اما نسبت به مومنان از یک ویژگی دیگر نیز برخورداراست؛ زیرا نسبت به آنان افزون بر درمان هم چنین هدایت و یک رحمت خاص است .
.GIF)
