آدمی با آن که دارای محدودیت بر پایه اصل مقدرات است؛ زیرا هر چیزی به میزان مقدری نزول می یابد، اما مقدر شده تا از ظرفیت بی پایانی برخوردار باشد. از این روست که تجاوز از حدود و ظلوم بودن جزو خصوصیات آدمی دانسته شده است.(احزاب، آیه 72)

با آن که همه اسماء و صفات الهی ظهور نیافته است؛ زیرا بی نهایت اسم و صفت برای خداوند است که از آن به اسم مستاثر یاد می شود؛ اما همه اسماء و صفاتی که فعلیت و ظهور یافته در آدمی سرشته و به ودیعت گذاشته شده است. دارد. اگر انسانی بتواند با عبادت تقوازا، این اسما و صفات را ظهور و فعلیت بخشد، می تواند به اسما و صفاتی دیگر که در ایام ظهور می یابد دسترسی داشته باشد؛ زیرا ظهورات فعلی خداوند در آدمی است و آدمی به عنوان عرش الله اولین بازتاب دهنده ظهورات اسمایی و صفاتی است.

در روایات است که «اوّل مَا خَلَقَ الله نُورُ نَبِینَا» ؛ نخستین چیزی را که خدا آفریده نور پیامبر ما است.(مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، موسسه الوفاء، بیروت، 1404 هـ ق،ج 35، ص 99، حدیث 33) این نور در بردارنده نور اهل بیت عصمت و طهارت است(همان، ج 25، ص 4) که در آیه 61 سوره آل عمران به صراحت از امیرمومنان امام علی(ع) به عنوان نفس پیامبر(ص) یاد می شود. در روایت است: خداوند علی را به صورت نوری از نور من آفرید، مرا نیز به صورت نوری از نور او آفرید و هر دوی ما را به صورت نور واحدی از نور خودش آفرید.(بحار الانوار، ج 1، ص 97)

خداوند با هر ظهوری که در یوم دارد(کُلَّ یَوْم هُوَ فِى شَأْن. الرحمن، آیه 29)، بی گمان این ظهور در مرحله نخست در نخستین آفریده بروز و ظهور می کند که همان پیامبر(ص) است؛ چرا که بر اساس نظام دوری« انا لله و انا الیه راجعون» اگر بازگشت و نیز منتهای حرکت بازگشتی به سوی پروردگار پیامبر(ص) و به یک معنا خود پیامبر(ص) است(علق، ایه 8؛ نجم، آیه 42)؛ زیرا هیچ کسی را نرسد به منطقه ممنوع ذات یا صفات عین ذات برسد، بلکه به مقام فعل می رسد که نخستین آن همان پیامبر(ص) به عنوان مظهر اتم و اکمل همه اسمای ظهوری و فعلی الهی است، پس در چنین حالتی باید گفت آغازگاه همان پیامبر(ص) است ، چنان که بازگشتنگاه پیامبر(ص) است.

از آن چه بیان شده معلوم می شود که ظرفیت آدمی بی پایان برای ظهور اسمای بی پایان خدایی است که هر روز ظهوری از صفت و اسم مستاثری دارد. در این ظهور صفات جدید، نخستین کسی که از آن بهره مند می شود، پیامبر(ص) و انفس ایشان یعنی اهل بیت(ع) و به ویژه امیرمومنان امام علی(ع) هستند و دیگران در سایه مودت و محبت این حبیب الله و ظهور اول است که از اسما و صفات الهی بهره مند می شوند. پس باید خود را به ایشان نزدیک ساخت و با توسل و تشفع و مودت و محبت و اطاعت ، مظاهر اسمای الهی شد که بی نهایت است.