از نظر آموزه های وحیانی قرآن، الهامات بلکه حتی وحی الهی که غیر تشریعی است، می تواند انسان ها را در شرایط بحران از عمل سفهیانه رها سازد و به رشد برساند که در تقابل آن است. این تقابل را خدا در آیاتی از قرآن بیان کرده که می توان به آیات 2 و 4 سوره جن اشاره کرد.

خدا در قرآن بیان می کند که چگونه مادر موسی (ع) که پیامبر نبود، به وحی الهی غیر تشریعی، راه رشد را دریافت و با فراغت بال و خاطر فرزند را به امواج خروشان نیل داد: وَأَوْحَیْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِیهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَیْهِ فَأَلْقِیهِ فِی الْیَمِّ وَلَا تَخَافِی وَلَا تَحْزَنِی إِنَّا رَادُّوهُ إِلَیْکِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِینَ ... وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَى فَارِغًا إِنْ کَادَتْ لَتُبْدِی بِهِ لَوْلَا أَنْ رَبَطْنَا عَلَى قَلْبِهَا لِتَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ؛ و به مادر موسى وحى کردیم که او را شیر ده و چون بر او بیمناک شدى او را در نیل بینداز و مترس و اندوه مدار که ما او را به تو بازمى‏ گردانیم و از [زمره] پیمبرانش قرار مى‏ دهیم...و دل مادر موسى خالی از هر گونه خوف و حزن شد. اگر قلبش را با وحی استوار نساخته بودیم که او از ایمان‏ آورندگان باشد، چیزى نمانده بود که آن راز را افشا کند.(قصص، آیات 7 تا 10)

هم چنین با وحی غیر تشریعی حضرت یوسف(ع) را پیش از پیامبری از خطر زنا حفظ کرد:لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ کَذَلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِینَ ؛و در حقیقت آن زن با همت تمام آهنگ وى کرد؛ و یوسف نیز اگر برهان و معجزه پروردگارش را ندیده بود با همت تمام آهنگ او می کرد. ما با برهان معجزه چنین کردیم تا بدى و زشتکارى را از او بازگردانیم، چرا که او از بندگان مُخلَص ما بود.(یوسف، آیه 24)

خدا هم چنین در باره پیامبر(ص) می فرماید: وَإِنْ کَادُوا لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ لِتَفْتَرِیَ عَلَیْنَا غَیْرَهُ وَإِذًا لَاتَّخَذُوکَ خَلِیلًا ؛ وَ لَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدْتَ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئًا قَلِیلًا؛ و چیزى نمانده بود که تو را از آنچه به سوى تو وحى کرده‏ ایم گمراه کنند تا غیر از آن را بر ما ببندى و در آن صورت تو را به دوستى خود بگیرند ،و اگر تو را استوار نمى‏ داشتیم قطعا نزدیک بود کمى به سوى آنان متمایل شوى و آنان را رکن خویش سازی.(اسراء، آیات 73 و 74)

از این آیات دانسته می شود که اگر تثبیت الهی نبود، پیامبر(ص) گرایشی هر چند کم به کافران می داشتد؛ اما چنین چیزی رخ نداد، زیرا تثبیت الهی وجود داشت و دیگر رکونی رخ نمی دهد.