جنیان تنها در روان آدمی تاثیر نمی گذارند، بلکه آنان همان طوری که می توانند با وسوسه خویش به روان و اندیشه انسان تاثیر سوء بگذارند، در برخی از مراحل می توانند به جسم و بدن انسان نیز آسیب برسانند.

از نظر قرآن، جنیان در کارهای مادی می توانند ورود پیدا کنند و به بنایی، غواصی و ریخته گری برای انسان بپردازند؛ چنان که شیاطین جنی در خدمت حضرت سلیمان نبی(ع) بودند.(ص، آیات 37 و 38؛ سباء، آیات 12 و 13) خدا می فرماید: وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ یَعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ؛ و برخى از جن به فرمان پروردگارشان پیش او کار می کردند.(سباء، آیه 12)

بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، جنیان حتی می توانند به بدن انسان ها آسیب برسانند. در این امر فرقی حتی میان مردم عادی با پیامبران (ع) نیست؛ یعنی تصرفات شیطانی و اذیت و آزار جنیان شیطانی حتی می تواند نسبت به بدن پیامبران (ع) باشد؛ هر چند که آنان تلاش می کنند در «امنیه» و روان پیامبران (ع) نیز تاثیرگذار باشند و القائاتی داشته باشند، ولی در این امر موفق نیستند؛ زیرا پیامبران در این بخش معصوم هستند و عصمت اجازه نمی دهد تا تحت تاثیر قرار گیرند؛ زیرا تاثیر این بخش به معنای نابودی وحی خواهد بود. خدا برای صیانت از وحی اجازه نمی دهد تا جنیان و شیاطین در بخش روان پیامبران تاثیرگذار باشند و القائات آنان را دفع می کند یعنی اجازه ورود نمی دهد. خدا می فرماید: وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِیٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ؛ و پیش از تو نیز هیچ رسول و پیامبرى را نفرستادیم، جز اینکه هر گاه چیزى تلاوت مى ‏نمود شیطان در تلاوتش القاء  می کرد. پس خدا آنچه را شیطان القا می کرد نسخ و محو مى‏ گردانید. سپس خدا آیات خود را استوار مى‏ ساخت و خدا داناى حکیم است. (حج، آیه 52)

اما نسبت به بدن پیامبران می توانند اذیت و آزار داشته باشند؛ چنان که حضرت ایوب نبی(ع) به دست شیاطین گرفتار اذیت و آزار شدند و خدا از زبان او نقل می کند که فرموده است:وَاذْکُرْ عَبْدَنَا أَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ ؛ و بنده ما ایوب را به یاد آور آنگاه که پروردگارش را ندا داد که شیطان مرا به رنج و عذاب مبتلا کرد.(ص، آیه 41)  

البته خدا برای درمان آن حضرت(ع) از تاثیر سوء بر بدن فرمان می دهد: ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ ؛ به او گفتیم: با پاى خود به زمین بکوب! اینک این چشمه ‏سارى است‏ سرد و آشامیدنى.(ص، آیه 42)

پس راه درمان ایشان این بود که از چشمه آب سرد بهره گیرد و با شست و شو و نوشیدن از این آب خنک چشمه خود را درمان کند.