انسان موجودی اخلاقی است؛ زیرا همین اخلاق پسندیده و زیبا است که انسان را از دیگر آفریده های الهی جدا می کند. در روایات بسیاری به جلوه های اساسی اخلاق که همان دین داری، حیا و عفت است ، اشاره شده است؛ زیرا دین داری از نظر آموزه های وحیانی قرآن، چیزی جز اخلاق مداری و اخلاق محوری نیست؛ چرا که همه آموزه های آن در قالب بایدها و نبایدها یا نبایدها و شایدها، به چیزهایی اشاره دارد که در یک کلمه بیانگر عدالت در مرتبه مقابله به مثل، احسان در مرتبه عفو و گذشت و اکرام در مرتبه ایثار از حق و حقوق است. از همین روست که پیامبر(ص) می فرماید: إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ؛ جز برای اتمام مکارم اخلاقی برانگیخته نشده ام.(بحارالانوار، ج 16، ص 210)

از آن جایی که دین اسلام، دین مطابقت فطرت غیرقابل تبدیل و تحویل است(روم، آیه 30)، به طور طبیعی احکام آن ناظر به فطرت انسانی است؛ زیرا احکام آن چه را که مصحلت تمام دارد در قالب واجب و آن چه مصلحت ناقص دارد، در قالب مستحب قرار داده است؛ چنان که حرام و مکروه چیزی است که مفسدت تمام یا ناقصی دارد.

بنابراین، وقتی خدا حکم حجاب را در راستای تامین حیا و عفت فردی و عمومی، واجب می کند، در آن مصلحت تمامی را دیده که در آیات قرآنی از آن سخن گفته است.(نور، آیه 30؛ احزاب، آیات 23 و 33 و 59 و آیات دیگر)

از مهم ترین، مصالحی که قرآن به عنوان آثار حجاب یاد کرده، اموری چون خیر و صلاح فرد و اجتماع(نور، آیه 60)، مصونیت از تعرض و اذیت و آزار(احزاب، آیه 59)، طهارت درونی و قلبی زنان و مردان(احزاب، آیه 53)، تمایز زنان آزاده از کنیز و بردگان (احزاب، آیه 59)، آمرزش الهی(همان) و مانند آن ها است.

بنابراین، کسانی که به جای حجاب و پاکدامنی و عفت و حیا، به سراغ بی حجابی و بی عفتی و بی حیایی می روند، خود را در شرایطی قرار می دهند که نخستین آسیب را به خودشان وارد می سازند.

از آن جایی که چنین رفتاری ضد قانونی و اخلاقی موجب ناپاکی فرد و خروج از مسیر طهارت قلبی و فطرت سالم است، به طور طبیعی قلب و دل این افراد به زنگار گناه آلوده و سپس طبیعت اصلی خود را از دست می دهد و طبیعت ثانوی را به خود می گیرد. از این روست که از انسانی طیب به انسانی خبیث و پلید تبدیل می شود. به طور طبیعی کسانی که خبیث و پلید هستند به سوی آنان کشیده می شوند. بنابراین، تعرض و اذیت و آزار نسبت به زنان بی حجاب و خبیث از سوی خبیثان انجام می شود. خدا می فرماید: الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ؛ زنان پلید براى مردان پلیدند و مردان پلید براى زنان پلید و زنان پاک براى مردان پاکند و مردان پاک براى زنان پاک.(نور، آیه 26)

بنابراین، از آن جایی که مترفان و بی دردان جامعه از سرمایه داران و رفاه زدگان بدمست، بزرگ ترین مجرمان اجتماع هستند(انعام، آیه 123)، این افراد برای هوسرانی به سراغ زنان خبیث و پلید می روند و با جرم و جنایت به آنان تجاوز می کنند؛ زیرا این زنان خود خواسته اند که با آنان هم چون عروسک های جنسی رفتار شود. بنابراین نباید از اجتماع و نیروهای انتظامی بخواهند ایشان را از مترفان و اشرار حفظ کنند و وقتی به آنان تجاوز جنسی و تعرضی صورت گرفته اعتراض کنند و شکایتی داشته باشند؛ زیرا خود چنین خواسته اند و به دست خویش امنیت خود را در معرض خطر و نابودی قرار داده اند.(احزاب، آیه 59)

به سخن دیگر، زنان بی حجاب در محیط خود را همانند بردگان و کنیزکان جنسی قرار داده و با رفتارهای نابهنجار خویش فضایی را ایجاد می کنند تا افراد خبیث اجتماع متعرض آنان شوند؛ زیرا زنان آزاده اجازه نمی دهد تا در اجتماع مشهور به رفتاری شود که بیانگر علاقه به فساد جنسی است تا اشرار و خبیثان متعرض آنان شوند. (همان) در حقیقت خود کرده را تدبیر نیست.

به هر حال، زنانی که در انقلاب اسلامی علیه آن انقلاب بی حجابی یا بدحجابی راه می اندازند، در خیابانی دو طرفه به جای صعود و سلامت، دنبال سقوط و بیماری و شقاوت هستند. اینان به طور طبیعی باید خود را برای جرم و جنایت از سوی اشرار و مردان خبیث آماده کنند؛ و هیچ گاه نباید تقاضا و یا انتظار امنیت از سوی دولت و امت داشته باشند؛ زیرا کسی که خود را بی حجاب می کند، مانند مرداری است که لاشخورها را به سوی خود جلب و جذب می کند؛ چرا که «کبوتر با کبوتر ، باز با باز / کند هم جنس با هم جنس پرواز».

از نظر قرآن، کسانی دنبال شبهات علمی در مسایلی چون قیامت و ایجاد شبهه در محکمات و تمسک به متشابهات هستند که می خواهد با این شبهه علمی، شهوت عملی خویش را تحقق بخشند و دری از بی بند و باری به روی خویش بگشایند.(قیامت، آیات 1 تا 5) به عنوان نمونه، برخی حکم نماز را با حکم حجاب یکسان دانسته و گفته اند، در حالی که حکم نماز فردی و ترک آن مجازات اخروی دارد، اما حکم حجاب یک حکم قانونی در راستای تامین امنیت فردی و جمعی افراد اجتماع است و میان این دو حکم تفاوت ماهوی است؛ از این روست که مخالفت با حکم نماز مجازات دنیوی به دنبال ندارد، اما مخالفت با حکم حجاب همانند حکم دزدی، مجازات دنیوی و اخروی به دنبال خواهد داشت.