خداوند امنیت جامعه را مهم ترین امر در رشد اقتصادی و شکوفایی آن دانسته و فرموده است: وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْیَةً کَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ کُلِّ مَکَانٍ؛ و خدا آبادی را مثل زده است که امن و امان بود و روزیش از هر سو فراوان مى ‏رسید.

در حقیقت این امنیت است که موجب می شود تا از هر سوی تجار و بازرگانان برای داد و ستد بیابند و بروند. این امنیت باید در همه ابعاد از امنیت جانی، مالی و روانی فراهم آید و مردم و بازرگانان ترسی از آدم ربایی و سرقت اموال نداشته و امکان تعامل و رقابت اقتصادی به شکل مطلوب برایشان فراهم باشد.

بی گمان امنیت تنها در جایی فراهم می آید که مردم آن اهل تقوا باشند و قوانین و مقررات را بشناسند و بدان عمل کنند و جز به عدالت رفتار نکرده و از هر گونه ظلم و تعدی و تجاوز پرهیز کنند.(اعراف، آیه 96)

امنیت روانی افراد جامعه نقش مهمی در تحقق رشد و شکوفایی اقتصادی دارد و جامعه ای که دچار اضطراب و ترس روانی است، فرصت بهره وری را از دست می دهد و مردم تنها به اقتصاد در سطح برآورد نیازهای ابتدایی و ضروری بسنده می کنند. این گونه است که هیچ تلاش و کوششی فراتر از ضروریات انجام نمی دهد و حاضر به خطر کردن در محیطی نیستند که هر دم ممکن است جان و مال و عرض ایشان در معرض خطر باشد.

بنابراین، نظام سیاسی ولایی برای ایجاد رشد و شکوفایی اقتصادی باید در گام اول امنیت فراگیر و همه جانبه را در جامعه تامین کند؛ زیرا حتی احتمال ناامنی خود می تواند به عنوان مانع جدی در سر راه سرمایه گذاری پایدار و دایمی در حوزه منابع مادی و انسانی قرار گیرد.