قرآن برای هستی ویژگی هایی گفته که نشان دهنده درک و فهم و شعور آنان است. این صفات عبارتند از:
1. اسلام و انقیاد: خداوند می فرماید: وَ لَه أَسلَمَ مَن فِی السَّماواتِ وَ الأَرضِ؛ هر که در آسمان و زمین است اسلام آورده و برای خدا منقاد است.(آل عمران، آیه 83)؛
2.  تسبیح گو: خداوند در آیات گوناگون از «تسبیح» همه هستی سخن به میان می آورد. الف: گاهی به صورت فعل ماضی است: سَبَّحَ لِلَّه(حدید، آیه 1)؛ ب: گاهی به صورت فعل مضارع است: یسَبِّح لِلَّه(جمعه، آیه 1)؛ج: گاهی به صورت مصدر است: سبحانَ الَّذی(اسراء، آیه 1) د: و گاهی هم به صورت امر است: سَبِّحِ اسم(اعلی، آیه 1)
3. تحمید:  تسبیح هستی با «تحمید» آمیخته است: إِن مِن شَی‏ءٍ إِلاَّ یسَبِّح بِحَمدِهِ؛ هیچ چیزی نیست مگر آن که با حمد تسبیح می گوید.(اسراء، آیه 44)
4. سجده : سجده برای همه موجودات تکوینی نظام آسمان و زمین است :وَ لِلَّهِ یَسجد ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الأَرض(نحل، آیه 49)
5. اطاعت : اطاعت و پیروی فرمان الهی برای کلّ آسمان و زمین است: فَقالَ لَها وَ لِلأَرضِ ائتِیا طَوعاً أَو کَرهاً قالَتا أَتَینا طائِعین؛ پس گفت به آسمان ها و زمین بیایید در حال اطاعت یا کراهت؛ آن دو گفتند: در حالت اطاعت می آییم.(فصلت، آیه 11)?؛ یعنی به آسمان و زمین فرمود: خواه و ناخواه بیایید! آن دو نیز عرض کردند: خواهان آمدیم و نخواستن در ما نیست! در این جا با آن که اول تثنیه است؛ ولی جواب آنها جمع است؛ زیرا «قالَتا» تثنیه است، ولی آنان گفتند:أَتَینا طائِعِین و نگفتند: «طائِعَین»؛ یعنی ما ـ آسمان و زمین ـ با همه? موجودات، برده‌وار آمدیم.
شاید از همین روست که در قیامت وقتی خداوند می فرماید: لِمَنِ الملک الیَومَ؟، کل نظام می‌گوید: لِلَّهِ الواحِدِ القَهَّار؛ برای خداوند واحد قهار است؛ زیرا آن روز، روزِ حق است: ذ?لِکَ الیَوم الحَقّ.(نباء، آیه 39)