یکی از اصطلاحات و واژگان قرآنی واژه نشور است که در قالب صیغه هایی چون نشر، انتشار و انشار و مانند آن ها به کار رفته است. این واژه به معنای توزیع، پخش، پراکنده، گستراندن، وزش باد، رویش گیاه، بیماری گری، جوانه زدن و مانند آنهاست. رستاخیز و بهار را نیز به همین سبب به مرتبط با نشر و نشور می شود.

در قرآن نشور هم درباره دنیا به کار رفته است مانند آن که می فرماید: وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الَّیْلَ لِبَاساً وَالنَّوْمَ سُبَاتاً وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُوراً؛ او کسی است که برای شما شب را جامه و خواب را آرامش و تعطیلی بدن و روز را نشور قرار داد.(فرقان، آیه 47) یا در جایی دیگر می فرماید: وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَکُم مِن تُرَابٍ ثُمَّ إِذَا أَنتُم بَشَرٌ تَنتَشِرُونَ؛ از آیات خداوندی آن که شما را از خاک آفریده و سپس شما را به عنوان بشر در زمین پراکنده می کند.(روم، آیه 20)

درباره آخرت نیز فرموده است: وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَی الْقَرْیَةِ الَّتِی أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ یَکوُنُوا یَرَوْنَهَا بَلْ کَانُوا لاَ یَرْجُونَ نُشُوراً؛ و هر آینه بر دهی آمد که بر آن باران بدی بارید؛ آیا نمی بینند که آن را؟ بلکه امیدی به رستاخیز و نشور دوباره از خاک را ندارند.(فرقان، آیه 40) ودرجایی دیگر نیز می فرماید: أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ یُنشِرُونَ؛ بلکه خدایانی از زمین گرفتند در حالی که آنان نشور می یابند و دوباره خدا برمی خیزاند و پراکنده می کند.(انبیاء، آیه 21) در جایی دیگر می فرماید: ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ؛ پس او را می میراند پس در گور می کند و سپس هر زمانی که خواست از گور بیرون می آورد و نشر می دهد.(عبس،آیات 21 و 22)