یکی از پرسش ها درباره خضر علیه السلام این است که آیا او پیامبر(ص) بود یا خیر؟ با نگاهی به آیات قرآنی معلوم می شود که شخصی که دارای علم لدنی بود و حضرت موسی(ع) برای بهره مندی از علم لدنی نزد او رفت، دارای نبوت نیز بوده است؛ زیرا این شخص از سوی خدا به مردم چنین معرفی می شود: فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَیْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا ؛ تا بنده‏ اى از بندگان ما را یافتند که از جانب خود به او رحمتى عطا کرده و از نزد خود بدو دانشى آموخته بودیم. (کهف، آیه 65)

علم لدنی به معنای علمی است که از سرچشمه یعنی مستقیم و بدون واسطه از خدا گرفته می شود. قرآن از علوم لدنی است که خدا به پیامبر(ص) بی واسطه عنایت کرده است؛ زیرا خدا می فرماید: الر کِتَابٌ أُحْکِمَتْ آیَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ؛ الف لام راء کتابى است که آیات آن استحکام یافته سپس از لدن حکیمى خبیر بیان شده است. (هود، آیه 1) یا می فرماید: وَإِنَّکَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ ؛ و حقا تو قرآن را ازلدن حکیمى علیم تلقی و دریافت مى دارى. (نمل، آیه 6)

پس علم لدنی علم خاصی است که شخص مستقیم از خدا تلقی و دریافت می کند و از مصادیق علم حضوری است که غیر از علم حصولی مشوب است.

اما این که آن شخص که در روایات به عنوان به خضر(ع) معرفی شده، نبوت داشته است، از عبارت «آتَیْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا » فهمیده می شود؛ زیرا مراد از این رحمت که از عندالله است، همان رحمت نبوت است که در جایی دیگر درباره نبوت پیامبر(ص) مطرح شده است؛ زیرا وقتی مکیان گفتند چرا نبوت به یکی از دو مرد بزرگ مکه یا طائف نرسیده است، خدا در پاسخ می فرماید: أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُم؛ آیات آنان رحمت پروردگار را تقسیم می کنند؟ ما هستیم که آن را میان ایشان تقسیم می کنیم.(زخرف، آیات 31 و 32) در این جا معلوم می شود که مراد از تقسیم رحمت همان رحمت نبوت است.

هم چنین خدا در قرآن از نبوت به عنوان رحمت تعبیر کرده و فرموده است: وَمَا کُنْتَ تَرْجُو أَنْ یُلْقَى إِلَیْکَ الْکِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ؛ تو امیدوار نبودى که بر تو کتاب القا شود بلکه این رحمتى از پروردگار تو بود.(قصص، آیه 86)

البته باید توجه داشت که یکی از مصادیق رحمت الهی، نبوت است، و این گونه نیست که رحمت الهی تنها در نبوت خلاصه شود.

به هر حال، با توجه به آیات دیگر قرآن، می توان گفت که شخص معروف به خضر(ع) افزون بر علم لدنی دارای نبوت از سوی خدا نیز بوده است. به نظر می رسد که کسی که دارای علم لدنی در سطح عالی و از مقام قرب مکانت و منزلتی چنین برخوردار است، از نبوت عامه نیز بهره ای برده است. افزون بر این که چنین شخصی در چنان جایگاهی است که حضرت موسی(ع) با آن که از پیامبران اولوا العزم و صاحب شریعت است برای کسب علم لدنی و تعلیمات رشدی ایشان، اذن همراهی می خواهد.(کهف، آیه 66)