از نظر آموزه های وحیانی قرآن، جهان آخرت با جهان دنیا کاملا متفاوت است. بنابراین نمی توان قوانین حاکم بر دنیا را به آخرت تعمیم داد. برای درک و فهم این مطلب می توان به قوانین حاکم بر عالم برزخ که جهانی است که از یک جهت شبیه دنیا و از جهت دیگر شبیه آخرت است، اشاره کرد.
البته برای بسیاری دیدن عالم برزخ در هنگامی که در دنیا حضور دارند، شدنی نیست؛ بنابراین، گویی ارجاع به امری غیر قابل دسترسی است؛ اما خدا شرایطی را برای بشر در دنیا فراهم آورده است تا حتی پیش از مرگ خویش بتوانند به نوعی با فضای عالم برزخ پس از مرگ و عالم آخرت پس از قیامت آگاه شود؛ زیرا حالت رویا، حالتی است که انسان در فضایی شبیه آخرت و برزخ زندگی را تجربه می کند. از همین رو، خواب بیننده در هنگام خواب هیچ گاه درباره قوانینی آن جا شک و تردید نمی کند، در حالی که کاری انجام می دهد که پس از بیداری آن را محال و مستحیل می بیند؛ زیرا قوانین حاکم بر دنیا غیر از قوانین حاکم بر عالم خواب است.
البته سینما با بهره گیری از ابزارهای نوین و فن آوری های جدید توانسته است تا بخشی از «حالات خواب و قوانین حاکم» بر آن را در فیلم ها به تصویر بکشد که در آن قوانین جاذبه یا قوانین شنیدن و گفتن و دیدن متفاوت با قوانین موجود در عالم ماده و دنیا است.
در آیات قرآنی بیان می شود که اگر بخواهیم مثلا موجودات عالم نور هم چون فرشتگان را به عالم ماده تنزل دهیم می بایست، مثلا لباس آدمیت بپوشانیم که موجب گمراهی می شود؛ زیرا شخص نمی تواند تفاوتی میان فرشته مجسم و بشر بیابد(انعام، آیه 9)؛ اما می توان در عالم «مثال» مانند «عالم مثال متصل» یعنی قوه خیال انسانی چهره ای نزدیک به چهره حقیقی را به نمایش گذاریم، چنان که همین حالات برای حضرت مریم(س) رخ داد و ایشان فرشته را در قالب «بشرا سویا» دید.(مریم، آیه 17)
به نظر می رسد که لذت جنسی میان مرد و بهشته های بهشتی از حورالعین، کواعب اتراب، فرش، خیرات حسان و مانند آن ها، در قالب قوانین دنیوی نیست؛ یعنی همان طوری که جنس عناصر بهشتی از چیزی شبیه «یاقوت، مروراید، مرجان و مانند آن ها»(الرحمن، آیه 58) است و در هنگام تبدیل زمین و آسمان به آن جنس اخروی(ابراهیم، آیه 48) تبدیل و جایگزین می شود، هم چنین نوع لذت مرد از بهشته های اخروی متفاوت خواهد بود؛ زیرا دیگر «دخول آلت در آلت» نیست، بلکه نوعی لمس به شکل «طمث» است که همه اعضای وجودی درگیر این لذت می شود و همه وجودش شخص بهشتی از این «طمث» لذت می برد.(الرحمن، آیات 56 و 74)