معنای لغوی بشارت، خبر تلخ و شیرینی است که در «بَشَره» و پوست بدن انسان اثر بگذارد. مبشر کسی با اخبار تلخ وشیرین خویش کاری می کند که مخاطب و شنونده متاثر از آن شده و بر اساس اخبار خوب و بد شخص دیگر را شاداب یا پژمرده سازد.

البته در عرف عمومی وقتی سخن از بشارت است، مراد تنها همان بخش از اخبار شادی آور است که به سبب شیرینی خبر شخص را خوشحال و شادان می سازد. بنابراین، بر خلاف لغت عربی ما تنها بخشی از اخبار را به عنوان اخبار بشارت آور می دانیم که خوب و شیرین و خوشحال کننده باشد و پوست ما را تحت تاثیر خودش شاداب کند؛ پس به اخباری که تلخ و پژمرده کننده پوست باشد کاری نداریم. به نظر می رسد که در بیش تر آیات همین مفهوم عرفی مراد باشد. از همین روست که «بشیر» در برابر «نذیر» در یک سیاق به کار می رود تا نوعی تقابل و تضاد را بیان کند.(بقره، آیه 119؛ سباء، آیه 28؛ فاطر، آیه 24؛ فصلت، آیه 4)

البته ممکن است گاه مراد از بشارت در آیات قرآنی همین معنای لغوی آن باشد، نه مفهوم عرفی آن؛ یعنی وقتی خدا می فرماید: فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ اَلیمٍ، به کفار عذاب دردناک را بشارت بده!(انشقاق، آیه 24) همین معنای لغوی باشد؛ هر چند برخی گفته اند مراد در این آیه نیز همان مفهوم عرفی بشارت ولی در قالب تهکم و تمسخر زبانی است.  

اما معنای لغوی سرور، خبری است که موجب ایجاد خطوط در چهره انسان شود. اسرار خطوط صفحه صورت است که برای هر کسی قابل تفسیر نیست؛ و تنها کسانی می توانند با خواندن این خطوط در صورت به وضعیت باطنی شخص پی برند که از علوم اسرار و خطوط آگاه باشند.

به هر حال، سرور در صورت انسان زمانی ایجاد می شود که خبر مسرّت بخشی شنیده شود به طوری که اسرار یعنی همان خطوط صفحه صورت نمایان و برجسته شود.  سید الشهداء (سلام‌الله‌علیه) آغاز دعای عرفه می فرماید: وَ اَسَارِیرِ صَفْحَةِ جَبِینِی؛ خطوط صحفه پیشانی ام‌. (الاقبال الاعمال الحسنه، سید بن طاووس، ج 2، ص 76)

پس وقتی انسان با شنیدن خبری تلخ یا شیرین و خوب یا بد، تغییر حالت می دهد و این خطوط صورت تغییر پیدا می‌کند، از این حالت به سرور و مسرّت یاد می شود؛ یعنی سرور حالتی در انسان است با شنیدن خبر ایجاد می شود و چهره شنونده تغییر پیدا می‌کند. در حقیقت آن چه در باطن انسان رخ می دهد در ظاهر و چهره اش آشکار می شود. بر این اساس، فرقی میان بشارت و مسرت در علت ایجاد نیست، زیرا در سرور و بشارت این خبرهای تلخ و شیرین است که تاثیرات خودش را به جا می گذارد، و تنها فرقی است نوع تاثیرات دو نوع خبر است؛ زیرا گاه این تاثیر در خطوط صورت است که از آن به سرور یاد می شود و گاه در پوست چهره است که با پژمردگی ، سفیدی و سرخی هنگام اخبار تلخ و تند و یا با شاداب در هنگام اخبار شاد بروز می کند و از آن به بشارت یاد می شود. از همین رو، می گویند وقتی خبر تلخ یا تند را شنید، از ترس صورتش مثل گچ سفید یا سرخ و آتشین شد شد یا هنگام شنیدن خبر مسرت بخش وشیرین، گل از گل جمالش شکفت و شادان و شاداب شد.