از مهم ترین شعارهای امام حسین(ع) «هیهات منا الذله» است؛ زیرا از نظر قرآن، خاستگاه عزت خدا است و این عزت که در تقابل با ذلت است، به طور طبیعی از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) و مومنان دور است. هر گونه درخواست و رفتاری که موجب ذلت باشد، شایسته مومن نیست. این شعار امروز نیز باید به عنوان معیار و ملاک رفتارهای اجتماعی – سیاسی امت اسلام به ویژه در سطح جهانی به کار گرفته شود.

هر گونه درخواست مذاکره با ابزار تحریم اقتصادی می تواند به معنای انتخاب «بین السله و الذله» مطرح باشد و حسینیان زمان نیز بر اساس فرهنگ و سنت و سیره حسینی باید به چنین درخواست مذاکره ای نه بگویند؛ زیرا اگر امت از گشنگی بمیرد که نمی میرد، بهتر است تا ننگ خواری و ذلت چنین مذاکراتی را به تن بمالد؛ به ویژه که طراحی دشمن، پیشروی گام به گام و سنگر به سنگر برای نابودی اسلام و حاکمیت اسلامی است(بقره، آیه 120) که حال شکل گیری در ایران اسلامی است.

پس باید خطاب به مستکبران غربی از آمریکا و اروپا فریاد و چون امام حسین(ع) گفت: الا و ان الدعی بن الدعی قد رکّز بین اثنتین بین السلة و الذلة و هیهات مناالذلة یأبی الله تعالی ذلک لنا و رسوله و المؤمنون و حجور طابت و طهرت و انوف حمیمة من ان نؤثر طاعة اللئام علی مصارع الکرام؛ آگاه باشید که زنازاده ی پسر زنازاده، مرا بین دو چیز قرار داده است؛ کشته شدن یا تسلیم شدن با ذلت و خواری، لیکن ذلت از ما دور است، خدا راضی نیست که ما ذلیلانه تسلیم شویم و پیغمبر خدا، مؤمنان و دامنهای پاک و پاکیزه ای که در آن پرورش یافته ایم و آن مردانی که از تن دادن به زیربار ستم منزه اند، راضی نیستند که ما اطاعت افراد پست را بر قتلگاه کریمان و بزرگواران برگزینیم.(لهوف سید بن طاووس، ص 86)