اسلام ویژگی های خویش را برای یک جامعه قرآنی تعریف کرده است. بر اساس آموزه های وحیانی قرآنی می توان سه گانه زیر را به عنوان مهم ترین ویژگی های یک جامعه قرآنی بر شمرد. این سه گانه ها عبارتند از:
عبادت: از نظر آموزه های وحیانی قرآن، هدف آفرینش انسان، عبادت و بندگی است.(ذاریات، آیه 56) انسان طریق عبادت به تقوای الهی می رسد(بقره، آیه 21) و به عنوان انسان متاله و خدایی شده سزاوار و شایسته خلافت الهی و مظهریت در ربوبیت می شود.(بقره، آیات 30 و 31 و 138؛ آل عمران، آیه 79)
عدالت: از مهم ترین ویژگی های جامعه قرآنی، عدالت است که تبلور آن در عدالت قسطی و سهمیه ای هر انسانی از مواهب الهی است. بر اساس عدالت قرآنی، هر چیزی به جایگاه حق خویش می رسد و کمالات خاصه خود را به دست می آورد. این عدالت بر اساس موازین الهی و حقوقی است که برای هر چیزی تعیین شده و در کتب الهی هم چون قرآن تبیین شده است. هر کسی باید این حقوق را بر اساس آموزه های وحیانی قرآن بشناسد و در قالب رفتار و اعمال در زندگی پیاده سازی کند و با اجرا و قیام بدان همه به جایگاه بایسته و شایسته خویش برسند.(حدید، آیه 25) از این رو، عدالت شاخص اصلی جامعه قرآنی است و اگر کسی بخواهد تقوایی را از طریق اعمال عبادی کسب کند، عدالت نزدیک ترین راه و روش برای تقوای الهی است.(مائده، آیه 8) بنابراین، شاخصه های دیگر اجتماعی چون آزادی تنها در چارچوب، مدار و محور عدالت معنا می یابد؛ در غیر این صورت، آزادی چیزی جز لاابالی گری و اباحه گری نیست؛ چرا که حریت انسان با عبودیت و تقوایی است که از راه اعمال عبادی به ویژه عدالت کسب می شود.(همان؛ آل عمران، آیه 35)
ولایت : جامعه قرآنی برای تحقق اهداف اصیل خویش در راستای عبادت و خلافت الهی، نیازمند قیام عمومی به عدالت تحت قوانین کتابی به نام قرآن، و رهبری رهبرانی است که شناخت کامل از حق و باطل داشته و مدیریت نفس خویش را به عقل نظری نوری الهی و عقل عملی به دور از شهوت و غضب سپرده اند و جزم ایشان عقلانی وحیانی و عزم ایشان عقلانی اکتساب عبودیت و جنات الهی است. از این روست که پیروی و اتباع از چنین مدیریت عقلانی در جزم و عزم لازم است تا عدالت بتواند تحقق درست یابد و هر چیزی در جای حق خود قرار گیرد.(حدید، آیه 25؛ آل عمران، آیات 31 و 32؛ احزاب، آیه 21)