تقوای الهی آثار چندی دارد که از جمله آن ها می توان به نوری اشاره کرد که بدان انسان راه خویش را می یابد و می پیماید. خداوند می فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ؛ اى کسانى که ایمان آورده‏ اید از خدا پروا دارید و به پیامبر او بگروید تا از رحمت‏ خویش شما را دو بهره عطا کند و براى شما نورى قرار دهد که به [برکت] آن راه سپرید و بر شما ببخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (حدید، آیه 28)

در این آیه خداوند بیان می کند که تقوای الهی مومنان موجب می شود تا آنان از دو رحمت الهی و نیز نور و آمرزش خاص الهی برخوردار شوند.

این نوری که انسان با تقوای الهی به دست می آورد، نه تنها چراغ راه است، بلکه خود همانند وسایل نقلیه عمل می کند و انسان را در مسیر تعالی و معنویت حرکت می دهد. در حقیقت این نور خود ابزار و وسیله نقیله است همانند براقی که پیامبر(ص) بدان نشست و به آسمان قرب الهی و معنویت رفت و اسراء و معراج داشت. کسی که به این نور دست یابد، می تواند در سیر و سلوک معنوی با این نور طی طریق نماید. پس این نور خاص افزون بر این که حقایق را روشن می کند، هم چنین خود ابزاری برای حرکت و مشی و رفتن آدمی است.

خداوند در آیه 21 سوره بقره، راه دست یابی به تقوای الهی را اعمال عبادی دانسته و می فرماید: یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ؛ اى مردم پروردگارتان را که شما و کسانى را که پیش از شما بوده‏ اند آفریده است پرستش کنید باشد که به تقوا گرایید.

عبادت همان انجام اعمالی است که در قالب شریعت بیان شده است. انجام واجبات و مستحبات و ترک محرمات و مکروهات و حتی گاه مباحات مانند خوردن و خوابیدن و گفتن.