پیامبران و اولیای الهی پزشکان دوره گردی هستند که برای درمان مردمان به همه جا سفرمی کنند و با پزشکی و طبابت خود ایشان را درمان می کنند. این همان معنایی است که در روایت از آن به " طبیب دوار بطبه" یاد می شود.

این پزشک می بایست به جای آن که در خانه بنشیند و بیماران نزد او بروند، در کوی و برزن می گردد تا بیماردلان اعتقادی و معنوی را درمان کند؛ زیرا مردمان به بیماری های جسمی خود آگاه هستند و برای درمان آن به سوی پزشک می شتابند ولی نسبت به بیماری های معنوی و اعتقادی خویش آگاهی ندارند و از این رو نسبت به درمان آن اقدام نمی کنند. تنها زمانی خود را نیازمند درمان می یابند که فشارهای سنگین و جانکاهی بر آنان وارد شود. آن گاه به سراغ پزشکان روحی و معنوی می روند تا ایشان را درمان کند. بسیاری نیز تا دم مرگ از بیماری خویش آگاه نمی شوند و به شکل های مختلف خود را توجیه می کنند.

انسان ها در طول زندگی خویش دچار مشکلات و مصیبت های عدیده ای می شوند و سراغ اسباب و علل می روند. گاه به زمین و زمان ناسزا می گویند و گاه دیگر به افسردگی دچار می شوند. بسیاری در آتش حسادت می سوزند و گروهی دیگر بر گذشته خویش غبطه می خورند و به آینده ای امید ندارند.

پزشک دوره گرد به سراغ این مردمان می رود و آنان را با توجه به وضعیت و احوالشان درمان می کند. به هریک داروی خاص وی را می دهد.

بسیاری از مردم که در پیرامون ما زندگی می کنند، دچاربیماری شگفتی هستند که می توان گفت که این بیماری است که زندگی را بر ایشان تلخ می کند؛ زیرا شخص به خود و پیرامون خویش می نگرد و می بیند که برادرش از وضعیت بهتری برخوردار می باشد و یا باجناق وی در زندگی خویش موفق تر است. این مسایل افزون بر ایجاد حسادت در شخص، موجب می شود تا نسبت به عدالت خداوند نیز شک و تردید روا دارد.

اما اگر کسی بداند خداوند به ربوبیت و حکمت خویش، زندگی همگی را مدیریت می کند و به فراخور هر شخصی به او می رسد، آن گاه است که نسبت به تفاوت های موجود ، ناخشنود نمی شود و آن را می پذیرد؛ زیرا می داند که خداوند همانند پزشک به بیمار عمل می کند. هنگامی که پزشکی به یکی از بیماران غذای چربی را تجویز و به دیگری ، آش را و به سومی گرسنگی را تجویز می کند، هیچ یک اعتراضی نمی کند، زیرا می داند که همه این تجویزها بر اساس نیازها و مقتضیات بیمار و بیماری است. حال اگر کسی اعتراض کند، او را روانی می شمارند و می گویند که او عقل و هوش ندارد تا بر اساس مقتضی و شرایط عمل کند.

خداوند نیز این گونه عمل می کند و به هرکسی با توجه به مقتضیات و شرایط وی روزی می دهد و تنگی و فراخی روزی بر اساس حکمت بیمار و بیماری است.