حسادت به معنای آرزوی نیستی نعمتی از دیگری ، یکی از خلق و خوی های زشت بشر است که از سوی همگان مورد نکوهش و سرزنش است. حسادت همواره نسبت به آشنایان است و آدمی به کسانی که نمی شناسند هرگز و یا کم تر احساس حسادت می کند.

قرآنی برای حسادت به عنوان رذیلت و پستی اخلاقی و نابهنجاری اجتماعی دو بازتاب و پیامد خاص را مطرح می سازد. بازتاب اخلاقی به شخص باز می گردد و شخص در درون خویش دچار نوعی بیماری می گردد و آرامش خاطر خود را از دست می دهد و گاه دچار افسردگی و حتی بحران شدید روحی و روانی می شود که برآمد و برآیند آن می تواند خودکشی و مرگ از روی حسادت باشد.

از نظر روان شناسی اجتماعی و بازتاب و واکنش های عمل اجتماعی می توان گفت که حسادت به عنوان نوعی بیماری اجتماعی و شخصیتی می تواند آثار و پیامدهای زیانباری را به دنبال داشته باشد. قرآن در این حوزه با بیان مصادیق عینی درباره حسادت زنان و فرزندان برای آن نابهنجاری های رفتاری مانند افشای راز و افشاگری و تهمت و افک و افترا در میان زنان و قتل و آدم ربایی در میان فرزندان اشاره می کند. این ها به معنا انحصار رفتاری نیست، بلکه به معنای بیان نمونه ها و مصادیق است.

در داستان حسادت زنان پیامبر که در سوره تحریم و ممتحنه و در برخی دیگر از سوره ها مطرح شده می توان به رفتارهای زشت و نابهنجاری اشاره کرد که از سوی زنان نسبت به دیگری تنها به سبب حسادت بروز و ظهور کرده است.

اما آن چه در این نوشتار مورد توجه و تاکید است مساله حسادت در میان فرزندان است. فرزندان در هر سنی که قرار داشته باشند نیازمند محبت از سوی پدر و مادر هستند. از این روست که برای فرزندان همواره جلب محبت ایشان مهم و اساسی است. هر گونه واکنش نادرست و یا کنش ناروا می تواند احساس حسادت را در میان فرزندان بر انگیزد. در داستان برادران یوسف (ع) این مساله مطرح شده است که چگونه محبت یعقوب (ع) به برخی از فرزندان یعنی یوسف و بردار تنی اش، موجب می شود که برادران تصمیم به کشتن برداری بگیرند که از نظر برادران مورد توجه و محبت پدر قرار گرفته اند. آنان هر چند که ممکن است در این داوری اشتباه کرده باشند و بر اساس توهم و تحلیل نادرست به این نتیجه رسیده باشند که یوسف (ع) مورد توجه و محبت بیش از اندازه پدر قرار گرفته است ولی همین داوری و تحلیل که زمینه آن را رفتار و کنش ها و واکنش های پدر پدید آورده است موجب شده تا دست به قتل برادر بزنند هر چند که ایشان به سبب مخالفت برادر بزرگ تر خویش دست از قتل شسته و با آدم ربایی و انداختن وی به چاه و سپس فروش برادر به کاروانیان برای بردگی کنار آمدند. ولی آن چه مهم است این که حسادت می تواند موجب قتل و یا آدم ربایی شود و رفتارهای زشت و نابهنجار دیگری را دامن زند. (یوسف آیه 7 و 8)

به سخن دیگر حسادت همان گونه که می تواند به صورت آرزوی زوال نعمتی از دیگری باشد می تواند عامل اساسی و اصلی بسیاری از نابهنجاری ها از جمله قتل و آدم ربایی و اهانت و تهمت نیز شود. بنابراین خانواده ها و به ویژه پدر و مادر می بایست مواظب باشند که به گونه ای رفتار نکنند که علایم و نشانه های تبعیض و تفاوت در آن نمودار باشد و یا این که چنین توهم و تحلیل نادرستی پدید آید. این مساله اختصاص به فرزندان کوچک ندارد؛ زیرا قرآن مطرح می سازد که برادران یوسف (ع) مردانی بزرگ و کاملی بودند و چنان خود نیز مدعی هستند عصبه  و مردان تنومند بوده اند.