خدا در آیات قرآنی نسبت به برخی از مسلمانان چنان خشمگین است که حتی اجازه نمی دهد که رسول الله (ص) بر جنازه ایشان نماز گذارد؛ خدا در قرآن درباره منافقانی از اهل اسلام می فرماید که اینان در ظاهر اهل اسلام و در باطن اهل کفر هستند. آنان سوگند دروغ می خورند و بر مومنان عیب می گیرند و از جهاد در کنار رسول الله(ص) سرباز می زنند و تخلف می ورزند(توبه، آیات 74 تا 73) سپس خدا می فرماید: لَا تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ إِنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ ؛ و هرگز بر هیچ مرده اى از آنان نماز مگزار و بر سر قبرش نایست؛ چرا که آنان به خدا و پیامبر او کافر شدند و در حال فسق مردند. (توبه، آیه 84)
این در حالی است که کسانی که خودکشی کردند یا سنگسار شدند، چنین حکم سختی برای آنان نیست؛ زیرا پیامبر(ص) بر آنان نماز می خواند و برایشان دعا و نیایش می کرد؛ چنان که امام صادق(ع) از پیامبر(ص) نقل می کند که ایشان فرمود: صَلُّوا عَلَى اَلْمَرْجُومِ مِنْ أُمَّتِی وَ عَلَى اَلْقَتَّالِ نَفْسَهُ مِنْ أُمَّتِی لاَ تَدَعُوا أَحَداً مِنْ أُمَّتِی بِلاَ صَلاَةٍ؛ بر سنگسار شده از امت من و بر کسی از امت من که خودکشی کرده نماز بگزارید؛ پس هیچ یک از امت مرا بدون نماز رها مکنید!(وسایل الشیعه، ج 3؛ ص 133، ح 3)
هم چنین درباره کسانی که با اجرای حدود کشته شده اند از شرابخوار و زناکار و دزد یا مرده اند، نماز بر جنازه آنان خوانده می شود(وسائل الشیعة؛ ج3، صص: 133 – 132، باب37، أَبْوَابُ صَلَاةِ الْجِنَازَةِ، ح1) اما بر منافقانی که در آیات توبه بیان شده، نماز میت خوانده نمی شود؛ زیرا آنان رفتار و گفتار زشت و زننده ای داشته و با رهبری به مخالفت می پردازند تا جایی که استغفار پیامبر(ص) که در حق هر کسی سازنده و پذیرفته شده از سوی خدا است(نساء، آیه 64؛ نور، آیات 62 و 63)، درباره آنان اگر هفتاد بار باشد، باز پذیرفته نمی شود.(توبه، آیه 80)
البته این حکم برای منافقان خاص است، نه هر منافقی؛ زیرا آنان نیز همانند هر مسلمان ظاهری و اهل قبله واجب است که بر ایشان نماز خوانده شود؛ هر چند که حسابشان با خدا است.( وسائل الشیعة؛ ج3، ص: 133، باب37، أَبْوَابُ صَلَاةِ الْجِنَازَةِ، ح2)