بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، انسان هر کار خوب و بدی را انجام دهد، آثارش در دنیا و آخرت گریبانش را خواهد گرفت.

البته برخی از کارها دارای پیامدهایی است که تا نسل ها باقی و برقرار است. از این روست که خدا هشدار می دهد که مواظب کارهایی باشند که پیامدهای ماندگار در نسل ها دارد؛ زیرا اگر کسی کار بدی از این قبیل کند، ممکن است نسل های پس از وی نیز از آن متاثر شوند؛ چنان که متاثر از کارهای خیر اجداد خود نیز هستند.

خدا در این باره می فرماید:وَ لْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعَافًا خَافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَلْیَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا ؛ و آنان که اگر فرزندان ناتوانى از خود بر جاى بگذارند بر آینده آنان بیم دارند، باید از ستم بر یتیمان مردم نیز بترسند. پس باید از خدا پروا دارند و سخنى بجا و درست گویند. (نساء، آیه 9)

در این آیه بیان شده اگر کسی به یتیمان دیگران ظلم و ستم کند، باید بداند که دیگران نیز با فرزندان ضعیف او چنین رفتاری را خواهند کرد؛ زیرا هر کنشی واکنشی دارد؛ اگر کنش خوب باشد، واکنش خوب و اگر بد باشد، واکنش نیز بد خواهد بود.

از همین روست که حضرت خضر(ع) به حضرت موسی(ع) می فرماید که برای حفظ مال یتیمانی دیوار را نوسازی کرده است؛ زیرا این دیوار در روستا برای دو یتیم شهری است که پدرانشان آدمی صالح و خوب بود. خدا این گونه مال این پدر را برای فرزندانشان حفظ می کند تا به دست آنان برسد.(کهف، آیه 82)

پس باید توجه داشته باشیم که هر کاری انجام دهیم به خودمان در حال و آینده و نیز دنیا و آخرت باز می گردد. پس باید گفت: هرچه کنی، به خود کنی/گر همه نیک و بد کنی.