یکی از توصیه های دینی دعا برای شفای بیماران است. برای این منظور انواع ادعیه قرآنی و روایی ماثور خوانده می شود؛ یکی از مهم ترین دعاهایی که برای شفای بیماران و حتی به شکل جمعی خوانده می شود، دعای «یا من یجیب» است که بر گرفته از آیه قرآن است. خدا در قرآن می فرماید: أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوء.(نمل، آیه 62)

از امام باقر و صادق علیهما السلام نقل شده که در تفسیر آیه فرمودند: آن خدایى که مضطرّ را اجابت می نماید؛ یعنى آن کس که از شدت گرفتارى و مشکلات به خدا پناهنده شده و آن چه که انسان را ناراحت می کند برطرف می فرماید.(بحار الأنوار ، ج ‏68، ص 118)

در روایات تفسیری از باب جری و تطبیق مضطر واقعی را امام زمان دانسته اند(بحار الأنوار، ج 51، ص 48( که در اضطرار و ضرورت غیبتی قرار گرفته که امت و حکمت و مشیت رقم زده است. این اضطرار می بایست برطرف شود تا امت با حضور ایشان از همه مشکلات رهایی یابد.

بنابراین، هر کسی بخواهد از آیه به عنوان شکل دعایی بهره برد می بایست تغییراتی را در آن داشته باشد؛ چنان که در روایات از معصوم (ع) این دعا این گونه نقل شده است: یَا مَنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوء َ ارْحَمْنِی وَ اکْشِفْ مَا بِی مِنْ غَمٍّ وَ کَرْبٍ وَ وَجَعٍ وَ دَاء.؛ ای کسى که دعاى مضطرّ را اجابت مى‏کند و گرفتارى را برطرف مى‏سازد به من رحم فرما و هرگونه ناراحتی، اندوه، درد و رنج را از من برطرف ساز.(بحارالأنوار، ج 92، ص 103)