تهدیدهای الهی علیه کافران و منافقان بارها در قرآن مطرح شده است؛ اما مواردی است که خدا پیامبرش را تهدید می کند که حبیب خود می داند.

تحلیل چرایی تهدید خدا می تواند هشداری به عالمان اسلامی باشد که خود را منسوب به دین می کنند؛ زیرا هر که مقرب تر است، امکان مجازات سخت و شدید خدا نسبت به او نیز به همان میزان افزایش می یابد.

خدا در قرآن بیان می کند که پیامبر(ص) مامور به رسالت و بیان آن چیزی است که خدا به او وحی کرده است؛ زیرا اگر برخلاف آن چه وحی شده ، چیزی به ما نسبت می داد، به سختی مجازات می کردیم. از همین روست که خدا به صراحت می فرماید: وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ  لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ؛ و اگر او پاره‏ اى گفته ‏ها بر ما بسته بود دست راستش را مانند اسیر جنگی در میدان نبرد سخت مى‏ گرفتیم، سپس رگ قلبش را پاره می کردیم؛ و هیچ یک از شما مانع از عذاب او نمى ‏شد. (حاقه، آیات 44 تا 47)

از نظر قرآن، کسی که به سبب ارتباط با خدا و نسبت یابی به خدا و دین در اجتماع اعتباری کسب کرده است، اگر بخواهد از این اعتبار خویش سوء استفاده کند، به شدت مجازات می شود و به او مهلت نمی دهد. پس همان طوری که به پیامبرش مهلتی نمی دهد، به عالمان اسلامی که اعتباری به نام عالم اسلامی کسب کرده اند، مهلتی نمی دهد و آنان را مجازات می کند؛ این در حالی است که اگر کسی اعتبارش را از دین به دست نیاورده باشد، حتی اگر ادعای پیامبری کند، کاری با او نداشته و به او مهلت می دهد؛ چنان که اگر کسی با خدا و خانه خدا کاری نداشته و ظلم را به مردمان انجام دهد، به او مهلت می دهد، اما اگر بخواهد حتی به کفر و ظلم متعرض خانه خدا شود، به او مهلتی نمی دهد؛ چنان که به ابرهه مهلت نداد. خدا می فرماید: انَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ...وَمَنْ یُرِدْ فِیهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ؛ بى‏ گمان کسانى که کافر شدند و از راه خدا و مسجدالحرام جلوگیری می کنند ... و نیز هر که بخواهد در آنجا به ستم از حق منحرف شود او را از عذابى دردناک مى‏چشانیم. (حج، آیه 25)

البته ظالم باید از آه مظلومی که جز خدا کس ندارد نیز بترسد که آه مظلوم سریع می گیرد؛ چنان که امام حسین(ع) در آخرین وصیت خویش به امام سجاد(ع) در کربلا می فرماید: اِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً اِلَّا اللَّه؛ پرهیز کن از ظلم به کسی که جز خدا ناصر و یاوری ندارد.(کافی، ج 2 ، ص 331) زیرا فاصله آه مظلوم و پاسخ خدا بسیار اندک است؛ چنان که امام حسن مجتبی(ع) در پاسخ شخصی که می گوید: کَمْ بَیْنَ الْاَرْضِ وَ السَّمَاء؛ چقدر فاصله میان زمین و آسمان است؟ می فرماید:دَعْوَةُ الْمَظْلُومِ وَ مَدُّ الْبَصَر؛ نسبت به آسمان غیر مادی یعنی خدا فاصله همین دعا مظلوم است، و فاصله میان زمین و آسمان، تا چشم مسلح و غیر مسلح کار می کند.(خصال، ج 1، ص 441)

به هر حال، عالمان اسلامی می بایست از هر گونه نسبتی به خدا و دین خدا برحذر باشند؛ چرا که خدا به شدت و سرعت بر آنان خشم می گیرد و آنان را به هلاکت می رساند.