در زمان امیرمومنان امام علی(ع)، واقعه صفین و شکست های آن موجب شد تا گروهی از کوفیان به سردگی اصلاح طلب های آن زمان برای پایان بخشیدن به جنگ و سایه آن از کشور ، امیرمومنان امام علی(ع) را مجبور به سازش و پذیرش گفت و گوهای صلح و حکمیت برجام نمایند. در این میان انسانی را به نمایندگی از کشور و خلافت اسلامی انتخاب کردند که در ساده لوحی معروف و مشهور بود.

پس از حکمیت و از دست رفتن فرصت پیروزی در جبهات گوناگون، همین اصلاح طلب ها دور امیرمومنان علی(ع) را گرفتند و گفتند: ما گناه کرده و توبه می کنیم و تو نیز باید توبه کنی!

امیرمومنان امام علی(ع) که بارها نسبت به حکمیت و به ویژه نیرنگ بازی معاویه و عدم وفا و بد عهد وی به تعهدات بین المللی هشدار های لازم و کافی را داده بود ولی گوش شنوایی نبود، می گفت: این حکمیت تحمیلی ربطی به من ندارد. خودتان پذیرفتید و خودتان الان به سبب بدعهدی معاویه خواهان لغو آن هستید. گناهی اگر بود شما خودتان مرتکب شدید.

امروز نیز اصلاح طلب ها خواهان توبه مقام معظم رهبری هستند و بر این طبل می کوبند که اگر رضایت رهبری نبود برجام امضا نمی شد و حالا که آمریکا آن را پاره کرده است، رهبری باید مسئولیت آن را بپذیرید و توبه کند.

بی گمان تاریخ بارها و بارها به عنوان یک سنت الهی تکرار می شود. از این روست که قرآن بارها به داستان یهودیان و کنش ها و واکنش های آنان پرداخته است؛ زیرا طابق النعل بالنعل هر آن چه امت یهود با موسی(ع) و جانشین برحق وی کردند این امت بر سر محمد(ص) و جانشین برحق او می آورند و بارهای دیگر نیز  در تاریخ بشریت تکرارخواهد شد. همین هایی که روزی گوساله زرین برجام را علم کردند و زیر آن سینه زدند و عبادت کردند و هارون (ع) را به قتل تهدید کردند که مخالفت نکند؛ ولی امروز خواهان توبه ولی الله هستند.(اعراف، آیه 150)

همین مدعیان صلح طلبی و همکاری جهانی امروز و فردا به مانند کوفیان اصلاح طلب دست به شمشیر می برند و جنگ نهروان راه می اندازند و تفرقه در امت ایجاد کرده و آشوب های شهری و کشوری راه می اندازند. مجلس فرمایشی نیز نمایشی راه می اندازد و برجام را آتش می زند نه آن که از پروتکل الحاقی یا ان پی تی خارج شده و تمام توافق های موجود را پس از نکث دشمن کان لم یکن تلقی کند بلکه تنها بازی نمایشی در می آورد که خنده می گیرد از آن خلق را ... فصلی که نیکو است از بهارش پیداست.

به قول فردوسی :

اگر بار خار است خود کِشته‌ای/ وگر پرنیان است خود رشته‌ای