از نظر آموزههای قرآنی قلب آدمی تنها قوه احساس بشر نیست، بلکه قوه تعقل بشر نیز است به طوری که ژرفای امور و حقایق ملکی و ملکوتی را به دست می آورد.
خدا می فرماید : أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَ?کِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ؛ آیا در زمین گردش نکرده اند تا برای آنان دل هایی بیدار و بینا پیدا شود که با آن بیندیشند و تعقل کنند یا گوش هایی که با آن اندرزها را بشنوند ؟ حقیقت این است که دیده ها کور نیست بلکه دل هایی که در سینه هاست ، کور است !(حج ، آیه 46)