قرآن چنان از بهشت و بهشتی یا دوزخ و دوزخی ترسیم می کند که انسان گاه در فهم و درک آن حیران می ماند. از نظر قرآن، خود بهشتی، بهشت است؛ چنان که می فرماید: ?فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ فَرَوْحٌ وَ رَیْحَانٌ وَ جَنَّةُ نَعِیمٍ؛ پس اما اگر شخص از مقربان باشد، پس خودش روح و ریحان و بهشت پر نعمت است.(واقعه، آیات 88 و 89) در این آیه گفته نشده است که برای او روح و ریحان و جنت نعیم است، بلکه خود مقربان این گونه هستند.
درباره دوزخیان نیز می گوید: وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً؛ اما ظالمان سهم خور، پس آنان خودشان برای دوزخ هیزم هستند.(جن، آیه 15) پس خودشان سوخت دوزخ هستند نه این که سوخت دوزخ از جایی دیگر تامین می شود. از همین رو، می فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلَائِکَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ ؛ اى کسانى که ایمان آورده اید خودتان و کسانتان را از آتشى که سوخت آن مردم و نگهاست حفظ کنید بر آن آتش فرشتگانى خشن و سختگیر گمارده شده اند از آنچه خدا به آنان دستور داده سرپیچى نمى کنند و آنچه را که مامورند انجام مى دهند. (تحریم، آیه 6) و نیز می فرماید: فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ؛ پس اگر این کار را نکردید و هرگز نمى توانید کرد، از آن آتشى که سوختش مردمان و سنگها هستند و براى کافران آماده شده بپرهیزید. (بقره، آیه 24) پس از نظر قرآن کریم، خود این انسان ها سوخت دوزخ را تامین می کنند و سوخت دوزخ از جایی دیگر آورده نمی شود. از همین رو خدا در در جایی دیگر نیز می فرماید: وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ؛ و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست؟ آتش افروخته خدایى است. آتشى مسلط بر دلها است؛ و آتشى که در ستونهایى دراز آنان را در میان فرامى گیرد، در ستونهای کشیده و طولانی!. (همزه، آیات 5 تا 9)
از این آیات صریح تر و روشن تر آن که خدا همین جهمنی را جهنم دانسته و می فرماید: وَ جیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ؛ در آن روز جهنم را می آورند. ممکن است مراد خود جهنم باشد که موجود و مخلوقی منقول است که قابل نقل و انتقال باشد؛ ولی به نظر می رسد که خود این انسان که خودش دوزخ است را می آورند؛ یعنی همان طوری که بهشتی بهشت است؛ دوزخی خودش دوزخ است. پس خودش همان درکات دوزخ است و شعله ها از درونش می جوشد و خودش سوخت آتش سوزان خودش است.