خدا از بهترین بازرگانانی است که وقتی وارد در معامله ای می شود، اصل را بر مزایده گذاشته و خود بالاترین قیمت را برای هر کالا می دهد.

هر چند از نظر فقهی ورود و دخول نفر سوم در معامله دو نفر و افزایش قیمت از سوی نفر سوم در اسلام نهی تحریمی و تنزیهی کراهت دارد؛ اما خدا از کسانی است که در معامله وارد می شود و قیمت گزافی را می دهد تا فروشنده رغبت یابد جنس و کالای خود را به او بفروشد.  امام سجاد(ع) در توصیف خدا این چنین می فرماید: وَ أَنْتَ الَّذِی زِدْتَ فِی السَّوْم‌ عَلی نَفسِکَ لِعِبادِکَ، تُریدُ رِبحَهُم فِی مَتاجرتهم لک، و فوزهم بالوفادة علیک، و الزیادة منک، فقلت تبارک اسمک و تعالیت:«من جآء بالحسنة فله عشر امثالها و من جآء بالسیئة فلا یجزی الا مثلها» و قلت:«مثل الذین ینفقون اموالهم فی سبیل الله کمثل حبة انبتت سبع سنابل فی کل سنبلة مائة حبة والله یضاعف لمن یشآء» و قلت:«من ذا الذی یقرض الله قرضا حسنا فیضاعفه له اضعافا کثیرة»، و ما انزلت من نظائرهن فی القرآن من تضاعیف الحسنات، و انت الذی دللتهم بقولک من غیبک و ترغیبک، الذی فیه حظهم علی ما لو سترته عنهم، لم تدرکه ابصارهم، و لم تعه اسماعهمم، و لم تلحقه اوهامهم، فقلت:«اذکرونی اذکرکم و اشکروا لی و لا تکفرون» و قلت:«لئن شکرتم لأزیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید» و قلت:«ادعونی استجب لکم ان الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخرین»؛ و تو آن خدایی که در معامله، بر بها و عطای خود به بندگان افزوده ای؛ تا در تجارتهاشان، با تو سود برند، و در کوچ کردن به سوی تو کامیاب گردند، و از تو بهره ای افزون یابند؛ و به همین سبب تو خود که مبارک نام و بلند مقامی - فرموده ای: «هر که کار نیکی به جا آورد، پس مزدش ده برابر آن است و هر که کار بدی را مرتکب شود پس جز بمانند کارش کیفر داده نمی شود» و نیز فرموده ای: «مثل کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند؛ مانند دانه ای است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه صد دانه باشد، و خدا این شمار را برای هر که بخواهد مضاعف می سازد» و نیز فرموده ای: «کیست آنکه به خدا قرض الحسنه ای دهد تا خدا آن را برایش چندین برابر سازد؟» و همچنین نظائر این وعده ها از افزایشهای حسنات که در قرآن نازل فرموده ای. و توئی که بوسیله تشویقت که متضمن بهره بندگان است آنان را به اموری هدایت فرموده ای که اگر آن را از ایشان می پوشیدی چشمهاشان آن را درک نمی کرد، و گوشهاشان آن را فرا نمی گرفت، و دست اندیشه ایشان به آن نمی رسید از این رو فرموده ای: «مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم، و مرا سپاس بگزارید و کفران مکنید» و نیز فرموده ای: «هر آینه اگر شکر کنید شما را فزونی دهم، و اگر کفران کنید همانا که عذاب من سخت است.» و نیز فرموده ای: «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم، آنانکه از خواندن من کبر می ورزند زود است که به خواری به دوزخ در آیند.»..(صحیفه سجادیه: دعای چهل و چهارم.)