پیامبر اکرم(ص) آمده است تا پیام کرامت را به جهانیان برساند و در کلاس درس خویش کرامت را به مردمان بیاموزاند. ایشان با آن که عظیم و اعظم است و صلابت و صولت عظمت الهی را به نمایش می گذارد و نسبت به کافران حربی شدید است (فتح، آیه 29)؛ اما به نسبت به همگان حتی کافران غیر حربی با کرامت رفتار می کند؛ زیرا ایشان مامور است تا در قول و فعل خود، مکارم اخلاقی را فراتر از محاسن اخلاقی و عدالت اخلاقی به منصه ظهور رساند؛ چنان که می فرماید: انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق؛ جز برای این برانگیخته نشده ام تا مکارم اخلاقی را به اتمام رسانم.((بحارالانوار، ج 16، ص 210)

ایشان که مظهر رحمانیت مطلق الهی و عبادالرحمن است، با کرامت با همگان حتی کافران غیر حربی مواجه می شدند و در برابر کنش ها و افعال زشت و نابخردانه آنان با کرامت و سلامت و صلح و صفا عبور می کرد.(فرقان، آیات 63 و 72)

از جمله مهم ترین ویژگی های رفتار کریمانه با حتی کافران غیر حربی، این است که نسبت به آنان در مقام ابرار و مقسطین عمل می کرد و مومنان را به چنین رویه و سیره ای می خواند. خدا می فرماید: لَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَلَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ. إِنَّمَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ قَاتَلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَأَخْرَجُوکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ وَظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِکُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ؛ اما خدا شما را از کسانى که در کار دین با شما نجنگیده و شما را از دیارتان بیرون نکرده‏ اند، باز نمى دارد که با آنان نیکى کنید و با ایشان عدالت ورزید؛ زیرا خدا دادگران را دوست مى دارد. فقط خدا شما را از دوستى با کسانى باز مى دارد که در کار دین با شما جنگ کرده و شما را از خانه ‏هایتان بیرون رانده و در بیرون‏راندنتان با یکدیگر همپشتى کرده‏ اند و هر کس آنان را به دوستى گیرد آنان همان ستمگرانند. (ممتحنه، آیات 8 و 9)

واژه برّ به معنای گسترده و فراخ است. از این رو، به بیابان وسیع ، برّ البته به کسره باء اطلاق می شود و یا گندم که رزق فراگیر و عمومی است ، برّ به ضمه باء گفته می شود. پس مومن نسبت به همگان باید فراخ روزی باشد و به همگان - حتی کافران البته غیر حربی- انفاق و نیکی رساند. هم چنین عدالت قسطی را نسبت به آنان رعایت کند و سهم و قسط هر کسی را بدهد. بنابراین باید توجه داشت که عموم آیه 224 سوره بقره که ابرار بودن را نسبت «ناس»یعنی توده مردم مطرح کرده ، با این آیه تخصیص می خورد و کافران حربی از این عموم خارج می شوند.