همان طوری که کتاب الله و وجود معصوم(ع) موجب تالیف قلوب مومنان و انسجام اجتماعی است، چنان که خداوند می فرماید: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ؛ و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت‏ خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان یکدیگر بودید، پس میان دلهاى شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شدید؛ و بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید این گونه خداوند نشانه‏ هاى خود را براى شما روشن مى ‏کند باشد که شما راه یابید.(آل عمران، آیه 103)

هم چنین سخنان و احادیث معصومان(ع) عامل تالیف قلوب است؛ زیرا سخنان آنان همانند ملات عمل می کند و امکان این را فراهم می آورد تا سنگ بر روی سنگ قرار گیرد و ساختمان استوار و متین اجتماع ایمانی را شکل دهد و انسجام اجتماعی را موجب شود.

امام صادق(ع) می فرماید: تَزَاوَرُوا فَإِنَّ فِی زِیَارَتِکُمْ إِحْیَاءً لِقُلُوبِکُمْ وَ ذِکْراً لِأَحَادِیثِنَا وَ أَحَادِیثُنَا تُعَطِّفُ بَعْضَکُمْ عَلَی بَعْض فإن أخَذتُم بِهَا رَشَدتُم وَ نَجَوتُم وَ إن تَرکتُمُوهَا ضَلَلتُم وَ هَلَکتُم، فَخُذُوا بِهَا وَ أنَا بِنجَاتِکُم زَعِیم؛ به زیارت یک دیگر بروید؛ زیرا در زیارت شما زنده گرداندن دل های شما و یادکرد احادیث و سخنان ما است؛ و سخنان ما موجب تعاطف و عطف توجه برخی به برخی دیگر می شود. پس اگر آن سخنان را بگیرید موجب رشد و نجات شما است و اگر رها کنید موجب ضلالت و هلاکت شما. پس آن سخنان را بگیرد و من بر نجات شما زعیم هستم و ضمانت می کنم.»(کافی، ج 2، ص 186)

بنابراین، اگر این ملات از حبل الله الهی از قرآن و عترت(ع) و احادیث ایشان نباشد، نمی توان برادر ایمانی را با هیچ چیز دیگری به وجود آورد؛ چرا که حتی اگر تمام ثروت های زمین برای این کار هزینه شود، هیچ گونه انسجام اجتماعی و اخوت ایمانی شکل نخواهد گرفت، چنان که خداوند می فرماید: وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ؛ و میان دلهایشان الفت انداخت که اگر آنچه در روى زمین است همه را خرج میکردى نمى‏ توانستى میان دلهایشان الفت برقرار کنى ولى خدا بود که میان آنان الفت انداخت چرا که او تواناى حکیم است.(انفال، آیه 63)