از نظر قرآن، کسانی که با نزول خواری و رباخواری در اندیشه تکاثر و کنزاندوزی و جمع ثروت از هر راهی هستند، گرفتار جنون شیطانی هستند و شیطان آنان را به ضربات پیاپی همانند شاخه درختی می تکاند تا همه برگها و میوه هایش بریزد. خداوند می فرماید: الَّذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبَا لَا یَقُومُونَ إِلَّا کَمَا یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطَانُ مِنَ الْمَسِّ؛ کسانى که ربا مى ‏خورند، برنمى ‏خیزند، مگر مانند برخاستن کسى که شیطان بر اثر تماس‏، بزند و بتکاند و آشفته ‏سرش کرده است‏.

واژه تخبط از خبط در اصل تکان شدید و ضرباتی است که به شاخه برای ریختن برگ آن می زنند: خبَطَ الشَّجَرةَ بالمِخْبَطِ : ضربها به لیسقطَ ورقها. هم چنین حرکات و تکانه هایی که به ظرف شیر و ماست برای گرفتن، روغن و کره می دهند، خبط می گویند.

این واژه در حرکات بیهوده و بی نظم و نابخردانه نیز به کار می رود. بی گمان تماس و مس شیطان تصرفاتی تکان دهنده است و شخص تصرف شده را به حرکات بیهوده و رفتار نابخردانه و غیر منطقی سوق می دهد. تکانه هایی که شیطان به رباخوار می دهد تکانه هایی است که چیزی از وجودش را به جا نمی گذارد و تمام برگ و بارش را فرو می ریزد.

از آن جایی که از نظر قرآن، اقتصاد قوام جامعه است(نساء، آیه 5)؛ وقتی رباخوار با رباخواری می کوشد تا جامعه را بدوشد و برگ و باری به خودش بیافزاید، وقتی به ظاهر گمان می کند که ایستاده و قوام یافته و از فقر رها شده است؛ ناگهان در می یابد که برگ و بارش به تکانه های شدید شیطان ریخته و گرفتار فقر واقعی شده است؛ زیرا خداوند را نیز از دست داده تا با تکیه بر خدا به غنایی برسد.(فاطر، آیه 15)

از نظر قرآن، فرد رباخوار وقتی می ایستد مانند دیوانه ای است که تلوتلو می خورد و بیهوده به این سو و آن سو می رود و از بی خردی واقعی رنج می برد. پس از نظر قرآن رباخوار عقل و خردی ندارد و نباید او را عاقل دانست بلکه بی خردی نیست که گرفتار رفتارهای بیهوده و ناروا است و تحت فشار و تکانه های ابلیس و شیطان قرار دارد. بانکدارانی که ربا می خورند و نزول می خورند اصولا از خرد و عقل بی بهره اند؛ اینان نه تیزهوش هستند نه خردمند، بلکه دیوانگانی هستند که تحت تکانه های شیطانی قرار دارند و شیطان با مس و تماس خود آنان را می تکاند و از توان ایستادن می اندازد و برگ و بارشان را تباه می کند.