در قرآن بهترین و بدترین چیز انسان زبان دانسته و معرفی شده است. بسیاری از عبادات و نیز گناهان مربوط و مرتبط به زبان است. پس زبان آدمی را هم به بهشت و نیز دوزخ می برد.
خدا در قرآن هم به ویژگی شکلی و نیز ویژگی محتوایی زبان یعنی سخن و قول توجه داده است.
از نظر شکلی خواهان بلاغت و میسور و آسان و لیانت و نرم بودن می شود. مثلا می فرماید قولوا قولا بلیغا. یا می فرماید قولا میسورا. یا می فرماید قولا لینا.
از نظر محتوایی خواهان استحکام و معروف و کریم بودن سخن می شود.
بیشترین تاکید روی معروف است یعنی سخن مطابق عرف و پسندیده باشد زیرا معروف را هم خدا پسندیده و آن را در قالب واجب و مستحب تکلیف و وظیفه مومن دانسته است و هم در قالب اخلاق آن را ارزشی دانسته است