یکی از مهم ترین وظایف علما وعظ است. در تعریف وعظ گفته اند: «الوعظ جذب الخلق الی الحقّ؛ وعظ به معنای جذب کردن خلق به سوی حق تعالی است». پس واعظ کسی است که مردم را به خدا جذب کند.
خداوند درباره خودش به این نکته توجه می دهد که واعظ حقیقی خود اوست و اوست که به اشکال گوناگون مردم را به سوی خود جلب می کند و پیامبر(ص) مسئولیت این وعظ را به عهده دارد تا به عنوان مظهر آن عمل کند. این گونه است که او تنها به وعظ حقیقی اقدام می کند: إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ بگو: تنها خودم شما را وعظ می کنم و به سوی خدا جذب می کنم. (سباء، آیه 46)
پیامبران و مومنان باید این گونه مظهر خداوند باشند و مردم را به سوی خداوند با نیک گفتاری و نیک کرداری جذب کنند. (نمل، آیه 125)
هر کسی کلام خدا و قرآن را بشنوند، این کلام چون موعظه است قدرت جذب دارد و مردم را به سوی خدا جذب می کند. پس قرآن را باید قوه جاذبه الهی دانست که مردم را به سوی خدا می کشاند و جذب می کند.
.GIF)
