از نظر قرآن، هر کسی نه تنها باید نسبت به گناه دوری ورزد و گناهی مرتکب نشود، بلکه نسبت به گناه ابراز تنفر داشته و بیزاری را نشان دهد و حتی در برابر گناه دیگران موضع گیری می کند و واکنش بر پایه مراتب امر به معروف و نهی از منکر نشان می دهد.
خدا تنها راه رهایی از خسران و زیان ابدی را ایمان و عمل صالح در کنار توصیه دیگران به حق و صبر دانسته است(سوره عصر)؛ پس باید در قالب امر به معروف و امور نیک و پسندیده عقلی و نقلی و نهی از منکرات و زشتی ها و ناپسندیده ها ، موضع گیری داشته باشد.
خداوند در برخی از آیات قرآنی از مومنان می خواهد تا نسبت به برخی از امور مانند بدگمانی نسبت به دیگران اجتناب کند: مثلا می فرماید: اجْتَنِبُوا کَثیراً مِنَ الظَّنِّ؛ از بسیاری از ظنون و گمان ها اجتناب کنید؛ زیرا برخی از گمان ها، گناه است که همان بدگمانی و سوء ظن است.(حجرات، آیه 11)
اجتناب از واژه جنب است. جنب یعنی کنار و طرف دیگر و کنارگیری. به این معنا که شما یک طرف و گناه یک طرف دیگر است. این موضع گیری در قالب کناره گیری هم نسبت به گناهی است که خود شخص در معرض آن قرار می گیرد و هم نسبت به گناه دیگران است.
.GIF)
