آسمان قیامت خورشیدی ندارد؛ زیرا این نظام دنیوی جمع می شود و نظامی دیگر جایگزین آن می شود(ابراهیم، آیه 48) که در آن نظام خورشیدی نیست. از این رو، هر کسی در قیامت وارد می شود خود را در تاریکی می بیند، مگر آن که نوری با خودش از دنیا برده باشد. این نور بر اساس آیات قرآنی از جمله آیه 28 سوره حدید، از راه عبادتی به دست می آید که تقواساز باشد. در حقیقت کسانی دارای نور خواهند بود و خود و اطراف خویش را روشن می کنند که با عبادت شرعی به تقوای الهی دست یافته باشند.

اما کسانی که در دنیا به عبادت شرعی تقوایی کسب نکرده باشند، فاقد نور در قیامت خواهند بود. این گونه است که برای گدایی به سویی اهل تقوا و متقین می روند و از ایشان می خواهند تا نوری از خویش به ایشان دهند. خداوند درباره گروه منافقان که در میان مومنان و متقیان زیسته، ولی به سبب نفاق نوری برای خود فراهم نیاورده اند می فرماید: یَوْمَ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ ؛ آن روز مردان و زنان منافق به کسانى که ایمان آورده‏ اند مى‏ گویند ما را مهلت دهید تا از نورتان [اندکى] برگیریم گفته مى ‏شود بازپس برگردید و نورى درخواست کنید آنگاه میان آنها دیوارى زده مى ‏شود که آن را دروازه‏ اى است باطنش رحمت است و ظاهرش روى به عذاب دارد. ( حدید، آیه 13)

پس برای آن که در قیامت در ظلمات و تاریکی گرفتار نشویم، نوری از تقوای عبادی در این جا فراهم آوریم؛ چرا که اگر کسب نور نکنیم، پس از جمع شدن این نظام آفرینش دنیوی و تبدیل آن به نظام اخروی، خورشید بیرونی نیست تا از نور آن بهره گیریم، بلکه هر کسی چیزی را دارد که خود دارد؛ زیرا خود قیامت و همه سازه های آن، ساخته خود بشر در دنیا است.